Μεταξύ των 47 οργανώσεων σε όλη την Ευρώπη που θα βραβευθούν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη διάκριση του Ευρωπαίου Πολίτη είναι το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.
Παρόλο που τα μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου χαρακτηρίζουν τη βράβευσή αυτή ως την καλύτερη, αυτό που θέλουν είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να πιέσει την Ε.Ε., ΕΚΤ και το ΔΝΤ ώστε να αποκλειστεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και παράλληλα να χρηματοδοτηθεί με επιπλέον χρήματα, ώστε να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες λόγω της παρατεταμένης ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας.
Τονίζουν μάλιστα πως η μεγάλη επιβράβευση είναι πως κατάφεραν να αποδείξουν, με τις μικρές δυνάμεις που διαθέτουν, ότι όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα όχι μόνο δε βγάζουν ανθρωπιστικά νόημα, αλλά δεν βγάζουν νόημα ούτε καν με καθαρά οικονομικά κριτήρια. Οι ανασφάλιστοι πολίτες που πάσχουν από χρόνιες / σοβαρές παθήσεις αδυνατούν να καλύψουν το κόστος της θεραπείας τους, με αποτέλεσμα οι σοβαρές επιπλοκές που μπορεί να πάθουν στο κοντινό μέλλον, να κοστίσουν πολλαπλάσια επιπλέον από ότι εάν τους είχε δοθεί δωρεάν η θεραπεία εξ αρχής.
Αναφερόμενοι στο έργο τους, δηλώνουν πως αν και δεν είναι υπερασπιστές της «προηγούμενης κατάστασης», είναι υπερασπιστές του δικαιώματος σε ανθρώπους που είχαν την ατυχία να είναι άνεργοι και παράλληλα να αρρωστήσουν να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μην είναι καταδικασμένοι σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. «Αυτούς τους κατατρεγμένους ανθρώπους οι πολιτικές στην δημόσια υγεία τα τελευταία 5 χρόνια τους έχουν εξαθλιώσει στο έπακρο. Μιλάμε για 3 εκατ. ανασφάλιστους συμπολίτες μας, ανάμεσα τους καρκινοπαθείς που βρέθηκαν να μην μπορούν να κάνουν τις θεραπείες τους επειδή δεν είχαν να πληρώσουν. Άνθρωποι τόσο τσακισμένοι από την αδιαφορία του κράτους, που αδυνατούσαν να μας κοιτάξουν στα μάτια για να εξηγήσουν το πρόβλημα τους, κάποιοι από τους οποίους έφτασαν να πάθουν ακόμα και έμφραγμα έξω από την πόρτα μας. Μικρά βρέφη που ήρθαν σε εμάς υποσιτισμένα σε τέτοιο βαθμό που εμείς οι εθελοντές κλαίγαμε όποτε τα βλέπαμε … ιστορίες ανείπωτου πόνου. Όλα στο όνομα της “δημοσιονομικής προσαρμογής” και των “μεταρρυθμίσεων”».
Προειδοποιούν δε πως «εάν δεν σταματήσουν αυτές οι πολιτικές, η οποιαδήποτε βράβευση μας που αναγνωρίζει το δύσκολο αγώνα που δίνουμε, δε θα είναι τίποτα παραπάνω από άλλο ένα παράδοξο αυτής της κρίσης και θα στέλνει λάθος μηνύματα στον δοκιμαζόμενο λαό μας αλλά και στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης. Ο άνθρωπος θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να έχει προτεραιότητα, πάνω από τα χρήματα και πάνω από τις αγορές».